Urtarrileko gauza azpimarragarrienetariko bat gure baserriak 8-9 hektarea arteko lursailaren erabilera galtzea izan da. Honek berrantolaketak ekarri dizkigu gure animalien maneiuan eta belarra silo moduan jasotzeko moduan. Gainera egiaztatu ahal izan dugu, hektarea hauek gabe, ekoizpen ekologi- koaren betebeharrak betetzen jarraitzen dugula ( nagusiki, gure kasuan gure animalien elikagaien %75a gure lurrekin ekoizten dugu eta ez ditugu 2 ALU – azienda larri unitatea – hektareako). Lur galera hau edozein base- rriko egunerokotasunean aurki ditzakegu munduaren edozein tokitan, bai lurrak kentzen dizkietelako, bai lurrak birkalifikatzen dituztelako hiri-lur moduan, kontratua bukatzen delako edo beste arrazoi batzuk direla medio . Gure kasuan, arazoa zuzenki lotuta dago lur publikoen kudeaketarekin Karrantza Haranean. Izan ere, gaurko egunera arte ez dau udalbatzarik egon zeina lur horietara sarrera bermatu duen aktiboan dauden baserrien- tzat, nahiz eta Mendien Araudian azaldu. Honen ondorioa da, hazten doan segurtasunik eza baserriek haien lur oinarria mantentzerako orduan. Hau bereziki larria da ekoizpen eredu naturalagoak mantendu nahi dituzten baserrientzat, hala nola, gure baserriaren moduan. |